Ερκμάν-Σατριάν

(Érckmann-Chatrian). Όνομα με το οποίο υπέγραφαν τα έργα που έγραφαν μαζί δύο Γάλλοι συγγραφείς αλσατικής καταγωγής: ο Εμίλ Ερκμάν (Emile Erckmann, Φάλσμπουργκ, Μερτ 1822 – Λινεβίλ 1899) και ο Αλεξάντρ Σατριάν (Alexandre Chatrian, Σολντάτενταλ, Μερτ 1826 – Βιλμόμπλ 1890). Παράλληλα με την αναπαράσταση της αγροτικής ζωής και των τοπίων της Αλσατίας, τα oποία χαρακτηρίζουν για παράδειγμα τα Διηγήματα από τις όχθες του Ρήνου (1862) και Ο φίλος Φριτς (1864, θεατρική διασκευή του το 1876), έγραψαν έργα με θερμή αγάπη για τον λαό, όπως τα Ιστορία ενός νεοσύλλεκτου του 1813 (1864), Ιστορία ενός ανθρώπου του λαού (1865), Ιστορία ενός χωρικού (1789-1815) (1868-70), Ιστορία του δημοψηφίσματος (1872). Με τα εθνικά και λαϊκά μυθιστορήματά τους, τα οποία διέπει η διαμαρτυρία κατά της κοινωνικής αδικίας και του πολέμου, οι Ε.-Σ. θέλησαν να φωτίσουν τη ζωή και τα παθήματα των τάξεων εκείνων τις οποίες συνήθως αγνοεί η επίσημη ιστοριογραφία. Οι δύο αυτοί συγγραφείς είχαν μεγάλη επιτυχία και στο θέατρο, ιδιαίτερα με το δράμα Ο Πολωνός Εβραίος (1869) και με την κωμωδία Οι Ραντζό (1882). Από τα δύο αυτά έργα, ο Μασκάνι εμπνεύστηκε δύο όπερες: Ο φίλος Φριτς (1891) και Οι Ραντζό (1892).